Scharrelen

Ik weet niet of het in de betekenis die wij het gebruiken een Nederlands, Brabants, Waalwijks, Doezen of Span woord is, maar wij, en vooral Antoine, gebruiken het best veel. Eigenlijk vooral omdat ik er eerlijk gezegd best wel heel goed in ben… al zeg ik het zelf….

Bijvoorbeeld als we gaan wandelen… ik ben dan van alles aan het verzamelen wat mee moet, of toch niet, of toch wel, of toch iets anders, wel of niet nog in een extra plastic zakje…. en dan een paar keer alles in en uit de rugzak om te bepalen hoe het het handigst zit…

Scharrelen noemen we dit… en zoals ik al zei, ik ben er vooral goed in terwijl Antoine op zijn gemak nog zijn thee op drinkt, zijn mail checkt of het nieuws bekijkt. Hij kan ook niet helpen, al biedt hij dat vaak aan (alhoewel de laatste tijd minder, omdat hij altijd ‘nee’ als antwoord krijgt op zijn vraag of hij kan helpen)…. Scharrelen doe ik het beste zelf… op mijn manier die, zeker weten, slimmer, sneller en dus efficiënter kan… en met minder bewegingen (zowel met het verzamelen als in- en uitpakken) en met minder geluid (omdat ik dan ook vaak in jezelf praat). Geen idee of meer mensen dit hebben, maar ik voel me er  goed bij (en Antoine is het gewend en zegt er dus meestal niets meer over). 

Ik kan me voorstellen dat je denkt… waar gaat dit naar toe…. Maar dat zal ik je zeggen. Vandaag heb ik de hele dag, op allerlei plaatsen, dezelfde soort scharrelaars gezien als ik… luidruchtig, heen en weer lopen of rennen, iets oppakken, weer neerleggen en toch weer meenemen… EEKHOORNS! 

Nu de sneeuw vandaag ineens spoorloos verdwenen is lijken ze allemaal wakker geworden te zijn en op zoek naar iets lekkers… dat overal te vinden is tussen de dorre bladeren. Geen idee of het komt door onze gezamenlijk hobby, maar eekhoorns, die vind ik dus echt Superleuk! Beter gezegd… die zijn(!) Superleuk…. That’s a fact!

En om dan tot slot nog maar wat op te biechten…. Als het op eten aankomt ben ik vaak een twijfelkont (misschien ook wel Brabants, of Waalwijks)… ik wisselen vaak minstens 3 keer van keuze wat te eten en ook bij het uitzoeken van het restaurant geldt dat soms. Behalve vanavond dan…. Op TripAdvisor stond dit Thaise restaurant op nummer 1 van het stadje waar de route vandaag eindigde… niet zo moeilijk dus, want Thais vinden we allebei superlekker en het is eens wat anders hier dan steak of hamburger met friet. Alles flex dus… de keuze bepaald…. Tot we er voor de deur stonden in toch een wat minder goed aangeschreven buitenwijk…. Mmmm… misschien toch maar wat anders zoeken zei ik tegen Antoine…. Antoine is iets avontuurlijker ingesteld (zeker met eten, maar zijn maag en darmen zijn ook wat sterker), dus die zei… laten we gewoon even binnen kijken… als het niks is, zijn we zo weg…. En omdat dat waar is, gingen we toch even kijken en werden we binnen blij verrast! Heel gezellig ingericht en druk (al zie je dat niet op de foto). En het eten? Om je bord bij op te eten! Overheerlijk! En daardoor misschien toch een beetje te veel gegeten!

Een goede afsluiting van een fantastische dag waarop de zon scheen, het 18 graden was, (bijna) alle sneeuw verdwenen is en ik veel scharrelaars heb gezien. Ik ben gelukkig! 

Groet Lian

ps... nog wat andere foto's van vandaag en gisteren.... zie de  verschillen... :-)