Ziekenhuis

Ziekenhuis

Het onvermijdelijke is gebeurd. Dat heb je met twee van die ouwtjes. De een veeeel te enthousiast, soms wat wild en zich van geen gevaar bewust, een echte brokkenpiloot en de andere te voorzichtig maar daardoor ook weer bloedlink. Dus ja een explosief gezelschap. Het duurde dit keer wat langer dan normaal, maar vanmiddag waren we te “gast” in het Georgetown hospital. Gespecialiseerc in breuken en complexe verwondingen. Na een behoorlijke inspannende zoektocht vinden we een ingang die later de verkeerde ingang bleek te zijn. Bij binnenkomst worden we gelijk omringd door mensen met verschillende kleuren hesjes en natuurlijk oom agent. Sommige zaken gaan aan me voorbij, mijn zorg ligt nu effe bij Lian om te zorgen dat ze op de goeie plek terecht komt. Oja dat vergeet ik te melden Lian is dit keer aan de beurt. Een medewerker van het academisch ziekenhuis maakt super snel een meer dan perfecte triage. En met een rotgang stuiven we door gangen, hallen en klapdeuren. Onderweg vermeldt hij dat vanwege de verbouwing het met de ingangen een drama is. Na al dat draaien, wenden en keren ben ik mijn richtingsgevoel helemaal kwijt. En ineens zijn we er. Verder mag hij niet……… we moeten zelf verder. Klapdeur door, plein oversteken en linksaf en almaar rechtdoor de gang volgen. Kan niet missen. Lian is al aardig aan het einde van haar latijn. Maar na 3 min zijn we er eindelijk. Twee dames ontfermen zich gelijk over Lian, ik laat ze achter in hun goede zorgen. En dan begint denk ik een lange periode van wachten. Zitten kan ik niet, te gespannen. Na 20 min moet ik al opdraven. Goed nieuws? Geen goed nieuws!!! Lian komt naar me toe. En zegt tegen me “het is gewoon te veel”....Te veel denk ik, maar dit zijn de momenten om vooral geen vragen voor te leggen. Ik pak mezelf bij elkaar en besluit dit natuur wetenschappelijk aan te pakken. Ik postuleer eerst voor mezelf de probleem stelling  en bedenk dat een literatuurstudie deze keer niet nodig is en kom gelijk tot een plan van aanpak. Ik stel kort toch wat controle vragen, check. Systematisch lopen we links en rechts de opties langs. Uiteindelijk wordt de keuze gemaakt. Een donker blauwe hoodie zonder rits en insteekzakken op de voorkant. Met aan de voorkant versierd met een een logo van de Georgetwown University. Een peleures eind lopen, een heel gezoek naar de enige plek waar ze die verkopen, de winkel midden op het campus terrein, maar wel een check op Lian haar wensenlijstje. (zie foto) 

Een advies voor diegene die Washington ooit nog willen gaan bezoeken, sla Georgetown niet over, het echt te mooi te lief en te gezellig... als een klein Engels stadje... met kleine huizen (wat trouwens zeker niet goedkoop''betekent) en hier en daar zowaar een terras. En je kent ons.... als we de zon zien..... :-)

Verder hebben we vandaag een funrun gedaan, we wilden beide graag nog een keer hollen in Washington. Hier naast het hotel ligt een mooie voet-fiets strook van ongeveer 3 km. een prima oplossing in deze drukke stad vol met verkeerslichten. Maar wat is nu mooier om langs alle monumenten te lopen, Lincoln, Washington, mirrorlake en natuurlijke het witte huis. en gister kwam het ei van Columbus binnen vallen.. we gaan een soort fun run doen, en mensen vragen om van ons een filmpje te maken als we voorlangs een bijzondere plek lopen. en dat hebben we gedaan. ik kan de fimpjes hier niet bijvoegen, maar ga naar de tap videos daar staan ze

groetjes Antonie