Ballen

We hebben deze trip niet heel veel vooraf gepland. Dat wil zeggen, vanaf dat we Hawaii hebben verlaten. Dat vinden we fijn. Kunnen we doen waar we zin in hebben, de route kiezen die we willen en er zo lang of kort blijven als we willen. Booking.com is dan een goede vriend en verder krijgen we tips van mensen onderweg… zowel voor plekken om te bezoeken als restaurants, bars met en zonder live muziek, musea, whatever. Het pakt niet altijd goed uit… soms zijn musea nét dicht als wij er zijn of langskomen (zeker buiten het hoogseizoen én in de opstartfase na COVID) of worden we verrast door een onverwacht groot pak sneeuw en de eenvoudige reactie daarop hier om dan de zaak gewoon helemaal dicht te gooien. Maar goed, dan is flexibiliteit uiteindelijk ook weer handig… gewoon een ander plan maken met andere hotels. 

Toch was er één ding dat Antoine in Nederland al gefixt had, en dat was gisterenavond. We wisten vooraf namelijk niet veel, maar wel dat we op 30 maart vanaf New York zouden vliegen….. Het kon (theoretisch) nog Tokyo worden, maar vliegen zouden we…. daarom was het veilig om voor 28 maart in New York wat vast te leggen…. 

Kaartjes voor een wedstrijd van The Knicks! En wie, net als ik, nog niet echt van The Knicks had gehoord… dat is het NBA basketball team van New York en die spelen in Madison Square Garden, hét stadium hier…. Ze spelen tegen de Chicago Bulls die, na een kort onderzoekje vóór de wedstrijd derde of vierde staan en The Knicks 10e of zo… mmmmm….

Het was een ongelofelijke belevenis! Niet alleen omdat the Knicks ondanks grote achterstand in het begin tóch net hebben gewonnen (en dat is toch leuk 😃), maar ook omdat het één groot feest is in het stadium. Iedereen zit door elkaar, ongeacht voor welke ploeg je bent, de meeste zijn bloedfanatiek en er gebeurt van alles…. Tijdens de wedstrijd is er natuurlijk steeds aktie, maar op de momenten van rust, time-out of anderszins is er ook steeds iets te doen…. Een over-enthousiaste live DJ, wulps dansende cheerleaders, t-shirts in het publiek schieten, balletje-balletje op het enorme scorebord… noem maar op. En als dat nog niet genoeg is, kijk je ook je ogen uit naar andere bezoekers die dus niet alleen heel fanatiek zijn, maar ook de hele tijd eten, roepen, en proberen de aandacht te trekken van de ik-weet-niet-hoeveel camera’s  die het publiek in de gaten houden en beelden projecteren op het enorme scherm in het midden.

Wat een gekkigheid! Wat een geweldige avond en, dankzij Antoine, wat een geweldige plekken om dit alles te zien!

Groet Lian