Rennen

Rennen

Al lang geleden heb ik mijn term training – hardlopen al vervangen door bewegen, hollen of rennen. Want ik train nergens meer voor, het hoeft niet meer sneller, meer of beter. Dus gewoon bewegen, soepel blijven en bezig blijven.

Ook als ik op vakantie ga, moeten de loopschoenen mee, dat is een erfenis van “vroeger”. Ook nu probeer ik minimaal 1x per week te lopen. En met de reis zoals we die nu onderhanden hebben valt het soms niet mee om een geschikte plek te vinden. En daar wil ik jullie graag in meenemen, want een gemiddelde Amerikaan is niet van het bewegen, lopen, laat staan hardlopen. In Hawaii vroeg ik bij de receptie of er ergens een park of atletiekbaan in de buurt was, ooooo meneer is een hardloper, nou ja hard denk ik bij mezelf, ik beweeg sneller dan de normale wandelaar ja. Nou meneer dan heb ik de perfect keuze voor u, onze Gym heeft twee hardloopbanden. Ik kijk haar wat appelig aan, en denk okay laat maar. Pak mijn vriend google en ga op zoek naar een park. Op weg naar het strand, is er een veteranen park, geen idee wat ik me daar bij voor moet stellen, maar street view geeft een goede indruk en besluit dat het daar moet gebeuren. Het is erg warm en benauwd dus petje op en vooraf goed ingesmeerd, al heb ik daar een hekel aan. Ik wandel een stukkie en loop in tot aan het park. Slalom mezelf door de mensenmassa heen die mij verschrikt en verbaast aankijkt. Wat doet die meneer nu, hoor ik een kind zijn moeder vragen, moeder antwoordt, die is zich aan het uitsloven voor zijn vrouw. Een glimlach om mijn mond. Bij het park doe ik een warming up onder de schaduw van een oude eik. En lees op een bord dat het park is opgericht voor en door veteranen uit de tweede wereld oorlog. Het is er heerlijk rustig en begin aan mijn programma. Nog geen km onderweg, …… BAM ik wordt gestopt door meneer agent. Wat ik hier doe en waarom ik hier ben. UUUUUhh ik ben lekker aan het bewegen meneer. Okay zegt ie, maar weet u ook dat dit park alleen voor (ex-)militairen is? Nou agent en of ik dat weet, zeker. In hoofd denk ik hoezo dat dan. Oom agent een beetje ontdaan van mijn snelle en vlotte antwoord vraagt dan en “bent U dat dan, Ik denk ahhh “we maken  vorderingen, hij spreekt me aan met U en geloofd me al bijna. En waar ik dan gediend had, ik zeg bij de voorwaardse verkenningen,  en dat is een elite onderdeel hier in Amerika dus oom agent onder de indruk, en valt me niet meer lastig. De volgende paar loopjes onderweg gaan lekker en zonder gekke dingen. Tot ik aankom in Baton Rouge, in New Orleans was het echt geen doen om daar een plekje te vinden, en zeker zonder auto. Ook hier weer de vraag is er ergens een mooi plekje om te rennen, rennen meneer, nou daar is het veel te warm voor, zegt een heer waarvan mijn bil, zo ongeveer 3x in die van hem past. Een vrolijke Canadees meisje huppelt op me toe, net klaar met rennen zo te zien. Meneer, langs de Mississippi loopt een wandel fiets pad, echt perfect. Wauw ik super blij, naar de kamer, omgekleed en ga gelijk, heb er zin in. Programma 30min, 5,30 min op de km. Wandel achterlangs het hotel, steek de straat en de treinrails over. Bij een mooi monument wat lijkt op de Bean in Chicago. Begin ik met rennen, wauw wat een gaaf pad, mooie uitzichten lekker briesje die de ergste hitte verdrijft. Na 15 min draai ik om en ren terug. In de buurt van mijn startpunt komt me een trein langzaam tegemoet. Een lange trein zo te zien want er staan wel zes locomotieven voor. Als ik terug kom bij mijn startpunt is de trein nog steeds niet voorbij…… zo ver ik kan zien is er trein beide kanten op……. Er komen twee fietsers aan, ze draaien om, en roepen me vrolijk toe, nog 30 min……. Ik denk wat nog 30 min. Als ik s ’avonds het Canadese huppeltje tegenkom, vraagt ze me of ik het ook zo mooi vond, ik zeg ja, maar alleen die trein, oooooo, dat was ik vergeten te zeggen, tussen 4 en 5 kan je daar niet langs vanwege de trein. Ja dat zou wel fijn geweest zijn dacht ik……

In Memphis vraag ik in een lokale loopschoenen winkel om advies, aaaaaa zegt de man, wat zou je willen, ik zeg het liefst onverhard, rustig en met een rondje van zeg een km of 2  Dan weet ik zegt de man dol enthousiast, ik krijg de naam en een beschrijving van een park, 20 min rijden van het hotel. Ik google nog effe voor de zekerheid. Ziet er prima uit. Dus de volgende morgen op naar het park. Op een ruime parkeer plaats, die verdacht leeg is krijg ik mijn eerste gedachte, zo van mmmmmm. Maar ik had rustig gevraagd, dus ja. Ik loop rustig in onder een mooi boog met Latijnse teksten en geniet van het mooie park en de brede met houtsnippers bedekte lanen. Na mijn warming up stel ik mijn Garmin in op 4x 1km met 2min R. Go, daar gaan we, na het passeren van nog een boog, kom ik in  een totaal ander landschap……. Zo ver het oog reikt zie ik, grafstenen. Potverdrie ik ben op een begraafplaats beland. Ik loop toch maar door maar een ongemakkelijk gevoel bekruipt me wel. Na een wijde bocht komt er een groepje hardlopers me tegemoet. Er wordt vrolijk gezwaaid. Als ik klaar ben verlaat ik maar snel deze plek. Want het voelt toch raar om op een begraafplaats hard te lopen. Ik moet wel toegeven, lekker rustig en schoon, zo nu en dan versiert met mooie bloemen.

Hier in Nashville laat ik niets meer over aan het toeval, en heb vandaag een voorverkenning uit gevoerd. Morgen ga ik voor 4x 1500mtr in het Centenial Park…... Op naar de 10km in Central Park!

Groetjes Antoine