To the moon and back… of buitenaards?

Gisteren weer een bijzondere dag. Via ‘saddleroad’ doorkruisen we het eiland met aan twee kanten een hoge bergtop… natuurlijk vulkanisch, maar daarover later meer. Één van de toppen zien we vanuit onze hotelkamer… we twijfelen… dat kan toch niet? Ligt er sneeuw  op? Hier? Waar het 28 graden is en de zon (bijna) altijd schijnt??  Als we er dichterbij komen blijkt het echt waar… de regen die hier soms met bakken uit de lucht komt, zorgt voor sneeuw op de toppen… hoe bizar…

Tussen de twee toppen worden we getrakteerd op enorme lava velden… en ik zal je zeggen…. die zien er allemaal anders uit. Het ene veld lijkt op net omgewoelde aarde en de andere ziet eruit als een nét iets te lang in de zon gelegen koeienvlaai… zonder de stank dan 😉. 

Ik weet niet hoe het er op de maan uitziet, en daar ga ik ook niet zelf achter komen, maar ik stel me zo voor dat het er net zo kaal en verlaten uitziet als hier! Als we bijna bij de westkust zijn gaan we noordwaarts… en, ongelofelijk maar waar, het landschap verandert volledig. Hier geen kaalheid, maar mooie glooiende felgroene weides… met koeien erop trouwens ook nog. Echt bizar… met een stralend blauwe lucht erboven lijkt het nog groener… met trouwens aan onze westkant ook uitzicht op de toppen van het eiland ‘Maui’. 

Middenin de glooiende hellingen ligt Waimea, een vriendelijk dorp met kleine winkeltjes. We stoppen er bij een koffietentje waar Antoine in zijn StarWars-gerelateerde T-shirt gelijk vrienden maakt… ‘we are all nerds’ zegt de vriendelijke dame die ons helpt en ons graag de WiFi-code en het bijbehorende wachtwoord geeft…. Buitenaards 😃

Na deze ontmoeting stoppen we bij een waterval, die tot onze verbazing, écht in een tropisch regenwoud ligt…. Grote bomen, veel bamboe en enorme luchtwortels… ik krijg een kleine flashback naar Thailand, vooral ook door de broeierige lucht.

Hoe deze bijzondere dag beter af te sluiten met een heerlijke Thaise maaltijd waar Antoine wéér vrienden maakt… nu met de kok van 155 cm…

Groet Lian