Druiper

Druiper

Carnaval en de Mardi Gras, zijn dezelfde betekenissen, beide afkomstig van onze heilige katholieke kalender, en dus beide gekkigheid, lekker uit de band springen, voor onze strenge vastenperiode. Dat zijn zo ongeveer dan ook wel de meeste overeenkomsten. Even wat historie om dit verhaal wat in perspectief te zetten.

New Orleans is ooit gesticht door de Fransen om als zeehaven te dienen, ongeveer 26 km landinwaarts, op een moeras in de bocht aan de Mississippi, een onmogelijke keuze. Bouwen op moeras land is bijna onmogelijk en dan ook nog alle muggen met gele koorts en andere enge ziekten.

De keuze was wel strategisch want door de natuurlijk ontstane dijken en de bijna 180 graden bocht werd elk zeilschip van vijandige afkomst simpelweg de grond in geboord, omdat ze hun ankers moesten uitgooien on de bocht te kunnen maken. En het laten optrekken van een leger door het moeras was een onmogelijkheid. The French Quarter was zo ongeveer het enige stuk “vaste” grond daar in de buurt, dus daar ontstond het dorp. Maar ja wie wil daar nu wonen, en waar haal je de werkkrachten vandaan om het moerasland te dempen en het aanleggen van dijken en ontwateren. Daar hadden ze een trucje voor. In het katholieke Frankrijk was een groot overschot aan dieven, schurken, hoeren, deugnieten en st(f)oute priesters. Dus die verscheep je in ruil voor de “vrijheid” en een “baan” naar jazeker New Orleans wat toen nog Parioisse d’Orléans heette. Het werd dus een godverlaten oord waar alles buitensporig was.

Prins Carnaval zijn hier meerdere personen, zoals the goddis off evil, of the master of the marshlands, the prins off love, ga zo maar door. Dus ginne Prins Chris den XXVI. De praalwagens worden hier besteld, zelf maken….. pfffffff bendegek. Amazone levert alles. Bij ons kruip je als vereniging op de wagen, die maak je samen, als je samen bier zuipt, dronken wordt, ruzie maakt en in elkaars armen valt na de carnaval als beste matties. Hier koop je een plek op een wagen, en jazeker bestel je bier bij de door een cateraar gedreven bar aan boord van de wagen. Gewoon lekker makkelijk. Wij kennen elk jaar een motto, een beetje de actualiteit van dat jaar.  Hier hebben ze geen motto, al zou dat ook “zo snel mogelijk dronken worden” kunnen zijn. Waar wij dan wel een voorbeeld aan kunnen nemen is de lengte van de optochten en de hoeveel daarvan. De optochten beginnen zo half januari en lopen door tot Fat Thuesday  of wel de dag voor aswoensdag. Een fanfare van zeg 200 man is geen uitzondering en heel eerlijk indrukwekkend. De duur van een optocht, kan zo maar oplopen van 3-4 uur. Dus wij effe rond geinfod en de parade vlak bij ons hotel zou zo rond 8 uur in de avond langs komen, dus wij om half acht op stap op zoek naar een mooi plekkie, mmmm het stond zo ongeveer al 6 dik…. Maar uiteindelijk een okay plekje gevonden…. Dachten we. De vet koude wind stond precies in dat hoekkie. We zijn van 30 grd gevallen naar zo’n 6 grd, dus onze eerste druiper hebben we te pakken.

Maar uiteindelijk komt alles goed en hebben we mooi plekje veroverd, daar zijn we als Nederlanders goed in he, gewoon je vlag planten en zeggen… dit is van mij. Tegen negen uur verschijnen de eerste activiteiten, bands, fanfares, wagens, dansmariekes en majorettes alles komt langs. En het gaat maar door. Wil graag nog een positief punt noemen, in Nederland doen we nogal ingewikkeld over dikke corpulente mensen, zeker in de puber leeftijd is dat bij ons wel een dingetje. Maar hier, no problem, skinny of een dikke kont, alles loopt mee, mooi strak pakkie an, no shame, geen gekke bekken, iedereen wordt even gewaardeerd en hard toegejuicht.

En dan een ander mooi fenomeen, dat is de kreet “throw me something” want het elkaar toegooien van kralen kettingen is het ding hier. We wisten al dat het een ding was, dus waren al naarstig opzoek naar kettingen om aan deze mooie traditie mee te doen. Maar dat was niet nodig, van de parade wagens word je zon beetje letterlijk doodgegooid met kettingen in alle soorten en maten. Dus 5 kg zwaarder, door en door koud en moe van het staan, verlaten we de nog steeds doorgaande parade en gaan op zoek naar een jazz bar, effe een drankje en opwarmen. Lian ziet een mooie kans om over te steken tussen twee mooie groepen van dansmariekes, die poging was van korte duur, de in enorme hoeveelheden aanwezige politie pikt Lian per onmiddellijk in haar kraag en ze wordt dan….. door ik schat tien agenten, netjes afgevoerd naar een gereedstaande bus, ik dacht holy fuck wat nu. Daar wordt ze door een belangrijk uitziende agent met veel medailles, strepen en balken bestraffend toegesproken. Als ik dan ten tonele verschijn, en stamel “we are from the Netherlands” en stamel er achteraan, “we had no active memory off the rules”, wordt ze vrijgelaten. Mark Rutte bedankt, dat ik je lijn mocht lenen, zelfs ik kom er hier in Amerika prima mee weg.

Lopend door The French Quarter, worden we met nog nieuw fenomeen geconfronteerd. Je hebt kettingen en mooie exclusieve kettingen, maar daar moet je wel wat voor doen komen we achter. Een groepje jonge dames loopt zeg een meter of 3 voor ons, ik vermoed aan het gegiechel en gelag te horen dat ze allemaal al met een doosje flugel achter de kiezen hebben, en dat weggespoeld met de nodige biertjes. En hoor ik van een van de balkons “Show me your tits”! Ik dacht hoor ik dat nu goed, en kijk omhoog en zien een “cowboy” in korte broek en ontbloot boven lijf (6 grd he en gure wind), mooie cowboylaarzen, en hoed, bierfles in de ene hand en een “zeer exclusieve” ketting in de andere, en roept nogmaals “Show me your tits” een van de dames flashed haar parmantige borstjes en jawel verdiend daarmee de felbegeerde, exclusieve mooie, made in china ketting van zeg 2 euro cent. Zo kan Amerika  dan ook weer zijn. Net als het drinken op straat, in mijn beleving was drinken in het openbaar hier zo ongeveer de grootse doodzonde, maar hier zuipt, pist, kotst iedereen, jong en oud, man of vrouw er lustig op los binnen en buiten. Of het nu 11 uur in de ochtend is of 2 uur in de nacht. Amerika is een echte 24/7 economie. 

We landen uiteindelijk in een Jazz bar, niet vooraf uitgezocht maar lijkt er prima uit te zien, een band is aan het warm blazen en zien een plaatsje achterin, top plek. Mooi zicht op het podium en qua geluid super. We genieten van de eerste set, en bestellen ons tweede biertje. Na de tweede set krijgen we de aankondiging dat er nog dansmarieke komt optreden, met nadrukkelijk de uitnodiging om zeker te blijven want dit is echt super bijzonder. Tja met zo’n cliffhanger kan je niet anders dan nog een derde biertje te bestellen. Na het tweede nr van de derde set komt een mooie frans geklede dame aangedanst die zo uit een revue show van de Moulin Rouge kon komen, veren, strak pak, alles er op en eraan. Nou das wel leuk dacht ik, maar de combi doet wat vreemd aan. De muziek wordt wat meer up tempo en wordt wat opzwepender van toon. De dame danst zwoel langs het publiek en wordt steeds intiemer met het publiek. Ik buig me naar Lian, en zeg het zal toch niet, mijn woorden zijn nog koud en een van haar handschoenen valt over mijn hoofd. Alle mannen lachen me toe, kijk man jij bent de lul….. tot de grootste lachebek wordt getrakteerd op een onvervalste lapdance, en daar is niets frans aan, ik zeg druiper nr 2. De man kijk met een rooie boei naar zijn vrouw, met een gezicht “ik heb er echt niet om gevraagd”. Kleding stuk na kleding stuk verdwijnt. Tot dat er niets meer is om te laten verdwijnen. De band trakteert ons op een nummertje opzwepende jazz, waarbij de danseres alles laat bewegen wat aan haar ranke lijf kan bewegen.

Enigszins verbaast, verlaten we rond 2 uur de bar, de muziek was top, het bier heerlijk, de plek super en het publiek weergaloos het klopte mooi allemaal samen. Ik kan alleen de dame niet plaatsen in het geheel. Dan besluit ik als ik me door de drinkende en schreeuwende massa vecht, it’s all-in de game. Als uitsmijter wordt ik benaderd door twee dames, als Lian nog effe een foto wil schieten. Ze zijn wat karig en uitdagend gekleed. Ik vermoed dat de dames niet verdwaald zijn en komen vragen waar ze heen moeten of hoe ze een appel moeten schillen, wat ze wel willen druipt er vanaf. Ze spreken de legendarische woorden, “hee sweetie”, maar verder komen ze niet, ik kijk ze rechtaan en zeg Sweetie???? nogniemisschien! Geef die druiper maar aan iemand anders. 

Groetjes Antoine