Verdronken
16 februari 2022 - Kailua-Kona, Verenigde Staten
Verdronken
Laatst zat ik met mijn broer Piet in de sportschool en overzagen we het publiek en voelden ons best een beetje trots. Met onze 55 en 57 doen we het nog prima. We lopen beide nog 1x per week hard, de sportschool erbij en dan nog een andere activiteit. We worden regelmatig aangesproken door de jeugd en krijgen het respect wat we verdienen. Dat het allemaal wat minder gaat, ach dat mag dan best he. Broer Piet was onlangs bij het schaatsen wat ongelukkig ten val gekomen en beklaagde zich dat hij het 2 weken na dato nog steeds voelde. He broer zei ik, je bent geen achttien meer! Ja das ook weer zo, zei hij. Maar prompt kwam de opmerking.... maar Robert en Christian zijn zo veel sneller, alsof het hen geen moeite kost.... maar Piet zei ik daar zit ruim 15 jaar tussen man, in de tijd dat jij zo jong was, kon niemand jou bijhouden!!. Zou het echt, zei ie. Ja Piet echt, en met een glimlach schuift hij de gewichten aan de stang voor het squatten, 60kg. Bam.
Na mijn lesjes surfen in Australië op Manley Beach, wilde ik me hier, op de geboortegrond van het surfen, ook maar weer eens aan het surfen wagen. Nee geen achttien meer, ja klopt; een echte brokkenpiloot, ja klopt; maar kom op zeg, we zijn nog niet versleten!! De eerste dagen in Honolulu was mijn lijf met andere dingen bezig en op Kiaui was er geen gelegenheid om te surfen. Wel golven maar geen tent die surfboards verhuurde. Dus dan maar op Big Island, het eiland van de Ironman. Aan de natte kant alleen rotsen dus surfen is voor mijn daar geen optie. Vandaag moet het goed gaan komen. Surfschool opgezocht en alle stoplichten staan op groen. Vanmorgen gaan we op pad naar Kahalu’lu beach park. En worden er ontvangen door een surfdude: slippertjes, lang haar, beweegt en praat alsof er 3 joints inzitten. Hij begroet ons en begint met praten en houdt niet op….. Hij komt uit Alaska maar wil daar nooit meer terug. Zijn hele levensverhaal komt eruit.... Na ongeveer 10 min komt zijn maat en legt hem het zwijgen op en vraagt of hij iets kan doen. Ik jazeker, een surfboard verhuren…. Aaaaaa meneer is een surfer? Nou ja een surfer…. Ik wil het wel weer eens proberen ja. Ik heb er ooit al eens op gestaan ….. Beide heren kijken elkaar aan met een blik van: wat een sukkel, die oude man. Dus dring ik wat aan en flapper met wat dollars, dat doet het hier altijd goed. Beide heren nemen me mee naar het beach front en laten me zien wat daar aan de hand is… de mooie beginners-golven van gister zijn verworden tot golven van 4 tot 6 meter hoog! Dit is pas het begin...kom vanmiddag maar terug.... dan gaan zelfs de pro’s niet meer naar buiten. Er komt een storm aan, morgen is het hier een gekkenhuis!
Ik tel mijn zegeningen en denk aan het gesprek met mijn broer, we doen het nog prima wij oudjes, maar vandaag even niet, en laat mijn surf-droom voor nu even verdrinken.
groetjes Antoine
Heerlijk!