Overgangsetappe

Gisteren hadden we, net als in de tour, een zogenaamde overgangsetappe. Het départ lag in Vieste, het oostelijkste deel van Italië, of ‘de spoor van de laars’. We genoten daar van de zee en maakten een boottochtje langs de prachtige kust. Maar gisteren hebben we de zee definitief verlaten en zijn we onderweg gegaan naar de bergen.

Na een korte stop bij de supermarkt was er het ‘depart réel’ en begon de bochtige tocht naar Barrea, de finishplaats aan het meer in de streek Abruzzen. Onderweg niet heel veel bijzonders, zoals vaak in een overgangsetappe, maar toch twee dingen waar we even stil van werden…. Op een van de wat meer doorgaande wegen zagen we parasols staan op kleine parkeerplekken. Eerst dachten we dat het ging om van die fruitverkopers met zo’n stalletje… die hebben we meer gezien. Tot we wat beter keken en zagen dat er andere dingen werden verkocht…. Echt waar… 37 graden en dan onder zo’n parasol een schaars geklede dame die zichzelf probeert te verkopen. Of zou het iemand anders zijn die verdient aan deze diensten. We zijn er even stil van… hoe wanhopig kan je het hebben? Moderne slavernij? Hier kan toch geen vrijwilligheid bij zijn? En wat ons dan helemaal schokt is dat we dan ook nog wat auto’s stil zien staan op die plekken…. We kijken elkaar aan….mensonterend…hoe dan?….

Terwijl we dwars door het binnenland crossen zien we ook een ander, al heel oud en nog steeds in zwang zijnd gebruik…. Velden afstoken als het graan (en stro) er af is. En wij maar denken dat ze dat alleen in Thailand doen. Maar nee hoor, in de derde economie van Europa, waar ze wéér zonder premier zitten, gebeurt het gewoon… en niet te weinig… zwarte rookpluimen tegen de strakblauwe lucht. Tijdens de ravitaillering zien we dat de temperatuur volgens de auto ondertussen is opgelopen tot 40 graden… het is gortdroog… alleen de eucalyptus ontbreekt nog voor het saunagevoel zeg maar en dan dit… hoezo gevaar voor bosbranden waardoor je op de gemiddelde camping niet mag barbecueën? Moet niet gekker worden.

Tegen vieren komt de finishlijn in zicht. Barrea, waar onze karavaan ook in 2019 al eens finishte. Het laatste stuk bergop naar de camping, waar senior (80 jaar) net als de vorige keer bij de finish staat en blij de slagboom omhoog doet als hij ons ziet. We hebben het gehaald!

En als kers op de taart komt daarna de uitslag… Antoine in het geel… van de familie-span tour-toto!

Ciao tutti! Wij gaan vandaag de bergen in!