Niks

Niks

We zijn al een dag of 5 onderweg en onze ontdekkingsreis met het hoe, waarom, waar en hoe werkt het, gaat nog steeds door. We ontdekken elke dag weer nieuwe dingen. Maar we constateren ook kleine en grotere gebreken. Gister bijvoorbeeld heb ik een klein half uur staan prutsen om de zijluifel er op te knutselen….. nou die past niet en kan maar aan 1 kant op anders kan de deur niet meer open, in de categorie leuk verzonnen, kan deze ongebruikt terug. Vandaag een tas gemaakt met overbodige spullen of te veel meegenomen. Dat ruimt lekker op. Maar ook een lijstje met zaken die we vergeten zijn of ons wel handig lijken. Elke dag krijgen we ook weer nieuwe ideeën van hoe het zou kunnen. In elk geval zijn onze borden net te groot voor het kastje…..

Lian haar vrees dat slapen bovenin een drama zou zijn  is geen vrees meer en bevalt ons beide prima. We hebben nog niet staan kloten met die rechtzetdingen onder de wielen, tot nu toe waren alle plekjes voldoende vlak. Een ander ding wat nog moet is de camper niet als tent maar als auto te gebruiken. Dus ´s morgens alles opruimen en vastzetten en dan op pad om ergens een stadje te gaan bekijken of een wandeling te maken. Dat gaat er rondom Perpignan van komen.

En ja dan de vraag die natuurlijk in jullie brein rond suist. We lezen niets meer, gaat het verhaal nu wel door? Ik zal jullie zeggen ja ik ga door met schrijven, maar ja dan moet je wel wat beleven natuurlijk. En om nu een heel verhaal te maken over een gepensioneerde leerlaar frans, die toen we zojuist aankwamen de oren van onze kop lulde en maar niet ophield dat gaat wel erg ver. Ik zou jullie ook kunnen vertellen over het feit dat ik een uur geleden heb staan tong worstelen met een oververhitte Franse dame over het feit of ze nu wel of niet voorrang had en me wees op een witte streep die waarschijnlijk door de romeinen was geverfd, en met een beetje fantasie als lijn herkend kon worden. Wellicht zou ik een verhaal kunnen schrijven over mijn hooikoorts dat ik alles bij elkaar nies en door elke omstander wordt aangekeken als een melaatse.

Maar nee, daarover geen verhaal, eigenkijk geen verhaal, want we doen niks. Nou ja niks, ik sta op, kleed me aan, slenter naar de receptie om de croissants en mijn baguette op te halen. Ik gooi wat vloeibaar water in mijn  gezicht, pruts mijn lenzen in. En drink dan samen de door lian gezette thee en peuzelen onze croissant op. Ik lees in mijn boek of doezzel weg naar Dorathy’s yellow brick road. En droom van grootse avonturen op ruige schotse kusten. En dan na al die inspanning toveren we uit onze koelkast wat Franse kaasjes en een verse fles rosé, en breken het brood. Na deze vaak 2 uur durende sessie, lees ik in mijn boek of doezzel weg naar Dorathy’s yellow brick road. En droom van grootse avonturen op ruige schotse kusten. Zo rond de klok van ik heb wel zin in iets, slinger ik de BBQ aan en genieten we van een paar worstjes met Lian haar joppie saus, en een hamburger met gestoofde uien en wat curry. Wat brood en een fles rode wijn mogen natuurlijk niet ontbreken. Na het afwassen lees ik in mijn boek of doezzel weg naar Dorathy’s yellow brick road. En droom van grootse avonturen op ruige schotse kusten. Als de muggen mijn tenen te lekker gaan vinden vluchten we ons bussie in en maak ik Lian in met een potje duzende. Dan klim ik naar boven en ga dromen van weer zon dag met helemaal niks………..

antoine