0 graden of het waterpasgevoel

Door meerdere mensen is ons geadviseerd om toch vooral ook goed op te letten bij het neerzetten van de bus op de camping. Waterpas of bijna waterpas moet hij staan om goed te kunnen slapen, want anders lig je met je hoofd naar boven of beneden óf je rolt ´s nachts steeds tegen elkaar aan. En dat is niet fijn, tijdens het slapen, wordt ons verteld. Daarnaast is waterpas óók echt nodig voor het goed kunnen bakken van een eitje op het gasstel in de bus…. Anders zitten de dooiers naast of zelfs tégen elkaar. En dat wil je ook niet (zegt Eddie). Dus… onze pas nieuwe en uiterst gezellige buurman gaat op een avond, als we onder een borrel vol trots vertellen over de aankoop van ons busje, even naar huis en komt dan terug met een handige, lange stroomkabel (heeft niets te maken met de 0 graden, maar wel noodzakelijk voor de stroom) en een volledig nieuwe set ‘rechtzetters’. Er zal vast een speciale campernaam voor zijn, maar het zijn schuine dingen met een soort etages waar je de camper mee recht kan zetten… zodat de bus zo waterpas mogelijke staat. Je weet wel, om goed te slapen én eieren te bakken. 

Het eerste wat wij dus doen als we op de camping aankomen is kijken naar het plekje, inschatten wat het rechtste plekje is, de auto neerzetten en de waterpas van de telefoon op de boden van de bus leggen. En wat denk je? De ‘rechtzetters’ hebben we maar één keer in onze handen gehad…. Om ze uit het plastic te halen en in de bijbehorende hoes te doen, want de uitslag van onze waterpas is altijd 0, +1 of -1 graden…. Perfect dus! Wel gebruiken we iedere dag de stroomkabel! Dankjewel Eddie!😘

Over perfect gesproken… We zijn nu in de Elzas. Daar waar voor ons alles klopt. De omgeving met prachtige uitzichten vol met wijnstokken overal waar je kan kijken, kneuterige dorpjes met vakwerkhuisjes, heerlijke wijnen, lekker eten en in ieder geval deze keer, ook lekker weer!

Ik weet het niet precies, maar ik denk dat we hier nu zeker voor de 6e of 7e keer zijn. We staan nu zelfs ook op de camping waar we de eerste keer kennismaakten met de Elzas. In Ribeauvillé. En terwijl we hier zijn, haal ik met Antoine op hoe we hier eigenlijk terecht gekomen zijn…. We gaan daarvoor heel wat jaren terug. Ik wil niet gek zijn, maar het kan zomaar 25 jaar zijn….(we worden oud). Ergens halverwege mijn carrière bij Deloitte was ik ‘ineens’ eindverantwoordelijke voor de controle van een klant met een Franse moeder. Grosfillex in Uden, van de tuinmeubelen. Aan het einde van de controle kwam de controller uit Frankrijk voor het ‘eindgesprek’ over de controle. Deze echt Fransman, inclusief ‘allo-allo’ tongval in zijn Engels, kwam één keer per jaar naar Uden voor dat gesprek én om dan uit eten te gaan in een sterrenrestaurant. Met de boekhouder in Nederland en met mij dus, vanaf dat jaar. De meeste die me kennen kunnen zich het misschien niet voorstellen, maar ik was echt nog niet veel gewend en dat vond ik nogal wat…. Een sterrenrestaurant… we gingen naar Chalet Royal in Den Bosch (ja, zolang geleden dus😃). Ik weet weinig meer van de avond, behalve dat deze Fransman niet aarzelde bij het bestellen van de wijn ‘pinot gris’ moest het zijn, dat dronk hij altijd. Oh ja, en ik herinner me ook dat hij de porties te klein vond en gewoon nóg een hoofdgerecht bestelde 😂.

Ik dronk toen eigenlijk nog maar zelden wijn, maar die Pinot Gris vond ik lekker en die bleef hangen. Járen later zijn we tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk terecht gekomen en bij de enorme keuze aan wijnen in de supermarkt dacht ik weer aan de pinot gris… ‘laten we die maar kopen’ zei ik tegen Antoine. Het was een prima wijntje en toen we keken waar de wijn vandaan kwam, zagen we ‘cave de Ribeauvillé’. Kijkend in ons Michelin Routeboek van Frankrijk ontdekte we de Elzas… ‘dat is misschien een leuke plek om te stoppen onderweg naar huis’ was Antoine zijn suggestie, niet wetende dat het dat héél vaak zou worden…. Je kan via de Elzas naar Zwitserland, naar Italië én naar Frankrijk en trouwens ook weer terug naar Nederland. Trouwens ook een prima plek voor een paar dagen… al dan niet gecombineerd met de Vogezen als je actiever wil doen dan wat rondfietsen en wijntjes proeven…

Deze terugreis naar huis zijn we zuidelijker gestart en hebben we heel de route de vin gevolgd vanuit Thann. Nieuwe huisjes gevonden, voor ons bekende plekjes opnieuw bezocht en niet gefietst 😃. Wel wijn gekocht. Vandaag zijn we op de plek waar we ooit begonnen… in Ribeauvillé waar we natuurlijk ook een bezoek hebben gebracht aan de cave… op de fiets… morgen halen we de doosjes op als we met een tussenstop weer richting Limburg gaan. 

Tot die tijd geniet ik hier van de perfectie, het waterpasgevoel, dat ik heel de dag al hebt, behalve dan het half uurtje tijdens het hardlopen 😅

Groet Lian