Lost in translation

We zijn neergestreken in Matera. En ook inderdaad zoals het klinkt…. Neergestreken… in een klein hotel in een gerestaureerd pand aan de rand van de sassi. Hoe we hier terechtkomen? Er was eens een toezichthouder die toezicht hield met andere toezichthouders. En een van die andere toezichthouders reisde nogal veel en zei tegen de recent aangetreden toezichthouder dat als ze in de buurt van Matera kwam, ze dat zeker een bezoek moest brengen…. En dat de veel gereisde toezichthouder daar wel een manneke kende (deze bereisde toezichthouder is Belg) die dé perfecte rondleiding kon geven. Kan je het nog volgen? Mooi, want het wordt nog erger…. Contactgegevens werden uitgewisseld en ‘het manneke’ bleek een professor archeoloog die een assistente had die de agenda beheert. Zij informeerde naar onze ‘verblijfplaats’ in Matera en verzekerde ons dat de camperplaatsen in de omtrek (campings niet aanwezig) écht geen optie waren gezien ontbrekende hygiënische sanitaire voorzieningen. Dus… als ze een suggestie mocht doen, wist zij wel een maschio (een Italiaans 'mannetje') met een mooie plek. Vervolgens gaat de telefoon en is een hotelkamer geregeld voor 2 dagen. Ook parkeren van de campervan geen probleem… wordt geregeld en volgens de assistente van het manneke van de bereisde toezichthouder is de maschio heel betrouwbaar.  Ben je er nog?

Veel appverkeer volgde, heel servicegericht, bíjna betuttelend, inclusief routebeschrijving, foto’s van afslagen, noem maar op! Tot zelfs persoonlijke bijstand toen we met al die mooie omschrijvingen aan de achterkant van de parkeergarage te staan…. Toetoet! ‘I see you, follow me!’. We sjezen achter de maschio aan tot aan de garage. Zonder vakken. Één ruimte met alle auto’s bij elkaar. Sleutels omruilen voor een briefje… na twee dagen mogen we voor €50 de sleutels terugkopen. Heel betrouwbaar. Hoop ik 🤣.

Maar goed, we zitten dus in een mooie hotelkamer en genieten van het uitzicht, de tópdouche, het gewone bed en, eerlijk gezegd, van de airco…… óók wel eens een keer lekker! Want ondanks de stortbui die we gisteren tegenkwamen (5 minuten, maar wel de kraan volledig open), koelt het niet af. Van uitslapen is geen sprake: om 9:00 staat het manneke, oftewel Professore Michele Zasa voor de deur om ons mee te nemen op een toer door de Sassi. Eerlijk gezegd had ik nog wel even kunnen slapen, want we hadden een supergezellige avond gisteren op een terras, maar daarover later meer.

De sassi zijn rotswoningen. En niet zomaar een paar, twee enorme ‘wijken’ waar in de jaren ‘50 zo’n 20.000 mensen woonden onder erbarmelijke omstandigheden. Zonder stromend water, elektriciteit en riool. In 1952 werden ze ontruimd (mensen verhuizende naar nieuwe woningen vanuit het Marshall-plan). Rond 1980 werd besloten de sassi toch weer leven in te blazen en te starten met renoveren en weer bewoonbaar te maken. Het resultaat is fantastisch! Ik ga hier niet precies vertellen hoe het allemaal werkt (ben ik ook niet technisch genoeg voor), maar stel je voor dat je op een berg met ‘zachte’ rots blokken uithakt en die vervolgens voor de opening gebruikt als façade of muur. Onderaan de berg begonnen (zo’n 10.000 jaar geleden volgens de professor) en steeds naar boven. Heel indrukwekkend. Hopelijk komt dat ook een beetje over op de foto’s.

We bezoeken met Michele ook een aantal 'woningen' 

Herstellen gaat soms met veel liefde en respect voor de historie (we mogen even binnenkijken bij een hotel dat wordt ‘ontwikkeld’) en soms ook met grof geweld, zomaar dwars door een begraafplaats….

Dát had de professor nog niet eerder opgemerkt en hij is écht verontwaardigd en boos… op z’n Italiaans natuurlijk… hij maakte foto’s en een filmpje en ging vanmiddag gelijk naar de burgervader, van 78 trouwens, die in het enige huis in het oude deel van Matera woont met een heuse tuin! We hebben een fantastische ochtend gehad! Na een lichte lunch relaxen we nu even… 

Oh ja, over gisterenavond. Na een flinke lunch bedachten we gisterenavond dat een kaas/vlees plankje met een paar goede glazen wijn een goed idee was. We vinden een gezellig pleintje waar we wel de lusten (we horen het prima) maar niet de lasten (oorverdovend zodat je elkaar niet kan verstaan) hebben van een optredend jazz-trio. Heel relaxt! Dus… wijntjes besteld en een plank met lokale vlees/kaas specialiteiten. Qua kazen kon niet alles ons bekoren (zoals een soort mozzarella, maar dan met een ‘smeuïg/melkachtig hart). Alle vleessoorten waren lekker. Zeker een soort worst, die pittig was, maar ook met een bijzonder kruidje. We vragen aan de ober, waar we de hele avond al gezellig mee doen, wat dat kruidje is, maar het lukt hem niet dat in het Engels uit te leggen. Dus zeggen we hem, zeg het maar in het Italiaans, dan gooien we het in de vertaal-app. ‘Finocchio’ zegt hij, maar, zegt hij er gelijk met een blozend hoofd bij, niet tegen een man zeggen hoor!! Als we het in de vertaalapp mikken krijgen we achtereenvolgens deze twee foto’s te zien. Als we vooral de eerste foto aan hem laten zien, komt hij ook niet meer bij…. 

Nooit geweten dat venkel zoveel betekenissen kan hebben…. Zou wij ook van zulke woorden hebben?🤣

Ciao tutti! Lian