Effe bijtanken.

Na mijn wat zeurige stukje over de temperaturen hier, wil ik na vandaag toch wat recht zetten. Gisteravond hebben we een regenbui gehad, jawel, zeker en vast. En is de temperatuur gezakt naar een aangename 28 grd. En is het in de nacht afgekoeld naar zeker een graad of 23. Heerlijk, echt geweldig dat je denkt het is een beetje fris, en dat je niet al om 0600 uur in de ochtend je hussie wordt uitgebrand. Dus tanken we vandaag effe bij. En genieten van een lazy ochtend en slapen uit tot 0800 uur. Wat we ook moeten bijtanken is ons hussie. En dat moet op 3 verschillende wijzen. Eerst tanken we de routewisser vloeistof bij, das lekker simpel. Wat we zo nu en dan ook moeten bijtanken is de olie. Ons hussie verbruikt wel wat olie kwam ik achter toen ik een wat schuine parkeerplek te pakken had, het lampje van olie begon te branden, het oranje. Dus geen blinde paniek, maar gewoon doorrijden en olie kopen. Via mijn mannetje, thx Jeroen Oerlemans, de soort olie opgevraagd. Want tegenswoordig heb je van alles, mijn idee van olie is 15w40 dat gooide mijn pa altijd in onze kadett (40-JT-30, het enige nummerbord wat ik ooit heb kunnen onthouden.) Wij moeten 5W30 en die vindt gretig zijn weg in het motorblok en na een halve liter lijkt het allemaal weer okay. Volgende week weer olie peilen. Wat we ook moeten bijtanken is de diesel, we hebben inmiddels 3400 km gereden in Italië, dus ja dan moet ook zo nu en dan effe bijtanken. En als je dan een tank van 85 liter moet afrekenen dan is dat elke keer weer effe schrikken. Voordeel is wel dat je dan weer ongeveer 1000km kan rijden.

We zijn inmiddels aangekomen in Manduria, en voor de niet familie span leden, Primitivo di Manduria is een wijnstreek in zuid Italië. De primitivo is een soort druif. Net als Cabernet Sauvignon.  Primitivo is een van mijn favoriete fruitdruifjes, dus deze streek stond hoog op mijn lijstje om te bezoeken. Via Matera zijn we deze kant op komen rijden, en ik had bedacht om op weg naar onze camperstalling, want de naam camping verdient ie niet, nog wat wijnhuisjes te bezoeken. Via de wijnroute Primitiva di Manduria touren we door de streek. En heel eerlijk schrikken we een beetje. Wijn in overvloed op de landen, in verschillende groeitechnieken, olijfbomen en diverse soorten en maten. Maar de velden liggen er verwaarloosd bij, overal ligt afval. De wijndorpen hebben zwitserse gatenkaas straten, alles is verveloos, kapot en geen mens loopt rechtop. Ze lopen er allemaal wat voorover, verslagen en bedroefd bij. Wijnhuizen kunnen we nergens vinden. Zoals we niet verliefd zijn geworden op Napels, gaat ook nu mijn hart niet sneller kloppen. Met een vraagteken boven ons hoofd en benieuwd naar de camping rijden we naar de kust. De camping heeft wat weg van een voormalige vuilnisbelt, waar ze, je gelooft het misschien niet, het afval van het restaurant voor aan de weg van die week aan het opstoken waren. Bizar. Vette rookwolken drijven over de camping. Het strandje is tof en de zee is heerlijk koel, das een dikke tien. De douche is prima en de toiletten zijn oud maar schoon. Dus blijven we hier, al hebben geen keuze, er is er maar 1 in de wijde omgeving.

Na onze lazy ochtend gaan we op weg naar Manduria, daar is een wijncoöperatie, met een wijn museum. Dat lijkt ons een prima startpunt. Geen tour vandaag wordt gemeld, vette pech dus besluiten we wat rosé te proeven want die is operdepop. Het is er rete druk, en er hangt zo’n nummertjesmachine aan de wand, je weet wel net als bij de slager en de bakker. We kijken elkaar aan, en staan op het punt om bulderend van het lachen die toko weer te verlaten, tot ons oog valt op de bagage die de mensen in de rij bij zich hebben. We kennen denk allemaal  wel die grote flessen wijn wel met die rietenmanden er om heen. Vooral bekend uit de Chianti streek. Hier staan er dus mensen met jerrycans, 10, 15 liter en grote glazen en plastic flessen in de rij. Ik trek wat quasi nonchalant een nummertje, en loop via de rij naar voren. Wat ik daar aantref dat heb ik echt nog nooit meegemaakt. Een drietal enorme tankstations, zoals bij een benzine pomp, zijn vol in bedrijf en drie dames staan naar de meegenomen jerrycans etc af te vullen, alles wordt netjes per liter afgerekend (de duurste wijn is er trouwens bijna goedkoper dan een liter diesel). Over bijtanken gesproken. Ik bestel mijn drie flesjes rosé en maak een afspraak voor maandag voor een tour en wijnproeverij. Terwijl we dat doen, we vallen op denk ik, worden de aangesproken door de directeur Sales. Ik hoorde dat jullie en tour willen en wat proeven. Dat willen we zeker, roepen we in koor. We krijgen in keurig Duits een meer dan uitgebreide tour. Het museum is gevestigd in de voormalige wijnkelders, cisterne genaamd. Daar werd vroeger (jaren 50) de wijn in vergist. Maar door de enorme grootte (men kan ruim 8 miljoen flessen maken) is het niet meer verantwoord om die kelders te gebruiken. Maar er worden maar 3 miljoen flessen primitivo van dit huis gevuld. De rest wordt per tankauto afgevoerd naar grote wijnmakers in het noorden om daar hun tekort aan topwijn bij te tanken.

Nu ga ik rennen effe mijn endorfine bij tanken!

antoine