jarig zijn

Jarig zijn,

En dan ben je jarig in een vreemd en ver weg land, voor de tweede keer. De vorige keer zat ik in Dunedin; New Zealand in de Speight’s brewery. Met daarvoor een bezoek aan de Cadbury chocolate factory. Hoe ga je dat overtreffen…. Dat valt niet mee natuurlijk, en het cadeau van Lian kon ook al niet op mijn verjaardag. Dus hebben besloten dat ik op 7 feb nog een keer jarig ben. Dan gaan we vliegen. Op mijn dag der dagen hebben we rondtrip gemaakt langs de noordkust, maar natuurlijk eerst naar de lokale bakker voor een gebakje. Daar worden we geconfronteerd met een vreemd fenomeen. We hadden het al een beetje in de gaten maar het leven hier start vroeg en eindigt erg vroeg. Dus gebakjes waren op, als je het al gebakjes zou kunnen noemen, dus het wordt een “appelflap”. Aan het einde van een vet leuke dag, stoppen we bij de supermarkt voor een flesje wijn en een knabbeltje, want de kroegen en restaurants gaan hier om 9 uur dicht, ja je hoort het goed, negen, 9, 2x4,5 uur. Onze keuze valt op een malbec uit chili, ik probeer de deur open te maken maar tot mijn grote verbazing zit die op slot. De hele rij zit op slot….. what the fuck. Ik ga op zoek naar een medewerker, “just push the button sir”. Okay ik terug naar de rij, op de midden pilaar zit zo’n vaag communicatie kassie wat we vroeger wel eens zagen bij duplex woningen. Na wat gekraak en gepiep  krijg ik een dame aan de lijn, what….. ik denk goh wat vriendelijk, leg haar uit dat ik graag een flesje wijn zou willen kopen, we send someone….. we wachten en wachten. Nu zal ik maar eerlijk zeggen dat geduld niet mijn sterkste kant is en wil eigenlijk al gaan, want het bier aan de andere zijde kan je zo pakken. Maar komt net een smurfinnetje aan waggelen, die eerst mijn ID wil zien….. want ja je moet wel 21 zijn he. Ik zie het maar als een compliment. Na 5 pogingen wil de deur niet open, mijn ongeduld wordt een grrrr moment, ik bedoel wie verzint het nu om de wijn achter slot en grendel te stoppen en het bier niet??? Maar ala ik wil echt mijn fles wijn, al was het maar om die gasten te laten zweten. Het smurfinnetje zegt, het lukt niet, dus zeg ik streng, send your manager!!! Een dame van grootse omvang en geringe lengte komt de klus wel effe klaren, maar deur wil nog steeds niet. Of ik niet een andere fles wil…. Nee natuurlijk niet, en nu al helemaal al niet meer. Ze kijken me wat hopeloos aan, wat nu meneer? Ik zeg, die fles graag, en zeg stoer en stiekem lachend, haal de directeur er maar bij. Het begint al aardig druk te worden in ons dranken rijtje, wat sensatie jagers, personeel, en andere wijnliefhebbers. De supermarkt directeur meneer en twee stoere mannen met koffer in zijn gevolg komen op de plaats delict. Na wat rammen en hameren, geeft de deur zijn verzet op. En krijg ik met gepast trots mijn fles wijn. Of ik een klacht wil indienen, zucht, nee meneer ik heb mijn verzetje weer gehad en mijn lach spieren weer getraind. Vol trots op naar het hotel, en wil enthousiast de dop losdraaien, is het er een met een kurk…….. oooo god wat dom.

Antoine