Rare snuiters deel 2

Rare snuiters deel 2

Lian had al een mooi verhaal over rare snuiters geplaatst en ik wil daar graag een deel twee aan toevoegen.

In Siena wordt twee per jaar een paardenrace gehouden. Het kom-vormige plein in het hart van de stad wordt dan omgebouwd tot een waar hippodrome. Tribunes worden opgebouwd. Het stuk waar de paarden overheen lopen wordt bedekt met een laag van 25 cm vette klein. Giga machines worden ingezet om het egaal verdeeld te krijgen, een walsmachine rolt het mooi vlak. Mannetjes met waterslangen maken de zaak nat, om het daarna nogmaals vlak te rollen. In lagen van 5 cm wordt het opgebracht. Dagen achtereen zijn ze aan het knutselen, hameren en sproeien. Een ware politiemacht is op de been gebracht om er maar zeker van te zijn dat niemand de baan op gaat. Dit gebeurt allemaal ongeveer 2 weken voor race. In de maanden daarvoor begint de voorbereiding al. In elk van de 17 stadswijken wordt een capitano gekozen. Deze zorgt voor het volgende:  - Een paard, - Een jockey,  - Een pastoor, - Een kerk, - Een hele grote zak met geld

De kerk en pastoor is geen grote opgave. Alleen Siena zelf al heeft 369 kerken met pastoors. Het paard wordt ter beschikking gesteld aan de race organisatie, maar daar wordt niet al te veel moeite voor gedaan. Waarom? De organisatie gaat loten wie welk paard gaat krijgen. De kans is 1 op 10 dat je je eigen paard gaat krijgen. Dus, ja, wat voor soort paard ga je inzetten, een boerenknol of een volbloed race paard. Veel wijken kiezen voor een boerenknol, dit om je tegenstander het zo moeilijk mogelijk te maken. Een jockey wordt van buiten af aangetrokken en die vraag al snel 60.000 tot 80.000 euro om de job te doen. Het geld wordt door de wijk bijeen gebracht. Dan de loting welke wijk er mag meedoen. 17 wijken en 10 startplaatsen. Iedereen die vorig jaar niet heeft meegedaan mag automatisch mee doen, de andere plekken worden geloot. Dan zijn we ongeveer 3 maanden voor de start. Zelf winnen is natuurlijk het hoofddoel, maar je grootste rivaal het zo moeilijk mogelijk maken is doel nr 2. Dus ga je deelnemers, lees andere wijken, proberen om te kopen om bv jouw grootste rivaal van zijn paard af te trekken of met je zweep het paard net zo lang te meppen dat ie op hol slaat. oja de regels van de race….. er zijn geen regels. En er wordt gereden zonder zadel. Vorig jaar werd er 200.000 euro betaald als iemand een bepaalde wijk zou uitschakelen. Nog een lastig detail, of het paard nu wel niet met ruiter door de finish gaat, het paard bepaalt de uitslag, met of zonder ruiter dus. De 200.000 zijn nooit betaald omdat de voorwaarde was dat ze zelf zouden winnen, en dat is niet gelukt. De wijken hebben elke week een bijeenkomst, zeg een rijk bacchanaal, waarbij soms ook nog wat besproken wordt. Elke week gaan ze in optocht door de stad, om indruk te maken op de andere wijken. En natuurlijk trek  je dan een hip middeleeuws pakkie an. Denk maar aan een gildeoptocht in Nederland. Tromgeroffel en bazuin geschal al capitano samen met meneer pastoor voorop. Het mag voor zich spreken dat de rivaliteit naar mate de start dichterbij komt oploopt. Niet dat het uitmondt in een grote volksoploop met vechtpartijen, maar het gaat er verhit aan toe. Spreekkoren staan tegen over elkaar en proberen elkaar te overtreffen met liederen of dans. Zeg een soort haka. Vlaggen en vaandels, kerken worden versierd, want de heilige graal is het vaandel van de heilige Maria wat dan een jaar in jouw kerk mag hangen. En dat al sinds 1368.

En dan de dag van de race. Al heel vroeg lopen de tribunes vol, en het middenterrein wat je een gratis op mag staat uren voor de race helemaal tjok vol. Daar komen de paarden, het gezang uit de kelen bereikt orkaankracht. Nog vlak voor de start worden nog omkoop pogingen gedaan. En dan de start, men gaat vertrekken, voor een race van……. 3 ronden! zeg een slordige 95 seconden van duwen en trekken, slaan en schoppen en de race is voorbij. Niet een paar voorronden, geen junior wedstrijd, geen fanfares die langstrekken, nee gewoon 3 ronden en na 95 sec is het over. Het zijn vreemde snuiters daar in Siena.

Vandaag stond ons tweeling broertje naast ons, wel twee ei-ig want dit was een zilvergrijze, maar voor de rest identiek. We raken in gesprek in met onze Italiaanse vrinden, ze hebben de bus gister opgehaald en besloten er meteen mee weg te gaan, mooie gedachte. We gaan aan de kokelerij en genieten van een rode curry met witte rijst en boontjes. Na het eten komen onze vrinden langs met de vraag hoe de stoeltjes terug in de bus moesten. Dus lopen we effe mee, en laten zien hoe dat werkt. Het verbaast me dat ze de tafel niet gebruiken en laat zien hoe dat werkt. Je had die gezichten moeten zien voelde me net een Hans Klok. Kunnen onze stoelen ook draaien? Ik moet er een beetje om lachen, ik besluit alles wat ik tot nu aan mijn hussie ontdekt heb maar gelijk te delen. Het mysterie van de het werkende gasfornuis is in een draai van de knop ook opgelost. Ik denk dan je koopt de Mercedes onder de campersbussies en je weet niet eens wat er allemaal op en aanzit. Vreemde snuiters.

En ten slot wilde Lian op visite bij een heleboel vreemde snuiters. Bos-snuiters. Ergens in de middel of knowhere parkeren we onze bus in een bos. Bij het loket sluit ik netjes achter aan maar de rij wil maar niet vlotten. Blijkt het een kunstwerk te zijn waar midden in terecht gekomen ben. (zie foto) Met de app loodsen we ons zelf langs al die vreemde snuiters, die ik soms wel maar heel vaak ook niet zo goed kan begrijpen. Misschien ben ik wel een vreemde cultuur snuiter, wie weet.

antoine