Hittegolf

Hittegolf

Na wat aanloop-stops komen we in de buurt van ons eerste doel van deze Italiereis. Rome en het begin van de Via Appia. De eerste stop in Duitsland vlak voor Bazel was prima, maar wel erg Duits. Ik hoor Mark Koopmans al weer lachen. Ik weet niet wat het is, maar ik loop altijd een beetje vast op de Duitse manier van doen. Want het land en de landschappen, prachtig. Het eten is geen hoog draverij maar ook prima, lekker schnitzel of een stuk Schwarzwälder Kirschtorte, curry worst ook niet te versmaden, of het bier wat echt wel top is. Dus daar ligt het allemaal niet aan, het zijn die andere dingetjes waar ik gek van wordt. Bv je komt aan bij een info puntje in een toeristisch gebied, en spreek men alleen Duits. Nu red ik me vrij aardig in het Duits maar toch. Of je komt om 12 uur ergens aan krijg je de melding “wir sind am tisch”, met andere woorden niet storen we zijn aan het eten. Of dat een ober in een restaurant zijn vast gestelde rondje loopt, ook al is het leeg, en laat je gerust nog 10 min wachten, want dat doe ik altijd zo. Ligt het aan de Duitse mensen, waarvan ik erg veel tegen kom en stuk voor stuk erg vriendelijk en behulpzaam zijn. Of ligt het aan mij… ik denk aan beide, wel heb ik Mark Koopmans beloofd om te werken aan mijn Duitsland allergie. Dus werk aan de winkel.

In Zwitserland zit alles erg mee, moet dan altijd denken aan Ticket to ride, en roep elke keer als we weer een tunnel in gaan, roep ik “graag een tunnel van rood”. Bizar hoe de tunnels zich aaneen rijgen, zelfs de Gotthard tunnel geeft ons maar 20 min vertraging. Rondom Milaan is het drukkig en op zijn Italiaans hectisch. Maar hoog in mijn Hussie kan ik daar wel om lachen, om al die druktemakers. Modena is onze bestemming van vandaag, vanuit ons Hussie hebben we daar een plekje gereserveerd. Ik realiseer me dat ik al twee keer Hussie zeg, dat eist een verklaring. Als we op reis zijn roep ik of Lian altijd op de terugweg, op naar ons hutje. Dat kan de tent, de hotelkamer of het appartement zijn. Zelfs mijn ma heeft dit al overgenomen. Maar ja om nu onze bus een camper te noemen, of een bus… dat vinden we raar. Voor ons is het echt een tent op wielen. Dus in Frankrijk hebben we onze VW bus omgedoopt tot ons Hussie, een combi van hutje en bussie. Dus lezers wen er maar aan!
 

Zodra we uitlopers van de Alpen achter ons laten wordt het weer beter. Volop zon en de temperatuur loopt op tot boven de 20grd. Omdat het een camperplek is en dan camping gedrag niet toegestaan is, gaan we buiten de deur eten. Dan moet ik ook effe uitleggen. Je kan met een camper voor 2 soorten plekken kiezen. Een camperplek, lekker goedkoop maar dan heb je alleen een plak beton of asfalt. Erg vaak geen douche of toilet. En je mag niet recreëren dus geen tafels buiten niet koken etc etc. een stoeltje buiten mag dan nog net. En vaak mag je er maar max 2 nachten blijven. Of je kiest voor een camping, en dat hoef ik verder niet uit te leggen. Deze camperplek had dus 1 douche en 1 toilet en dat is voor ons voldoende omdat wij geen douche en toilet aan boord hebben. Voor ons dus een prima optie voor 1 nacht.

Ook een mooie plek om ons eerste Italiaans live te oefenen. De beheerder spreekt echt geen woord over de grens en komt me joviaal tegemoet en stort zijn Italiaans over me uit. In mijn geoefende zinnetje maak ik hem duidelijk dat ik een paar woorden Italiaans spreek en dat het wat Piano an moet. Langzamer dus. Na veel handbewegingen en het nadoen van een auto en 2 personen komen we eruit, 14 euro. We genieten van onze eerste pizza in het lokale restaurant en gaan tevreden slapen. De volgende dag op naar Toscane, een idee van Lian, om eerste effe te wennen en ons de tijd te gunnen om de rest van de reis voor te bereiden. Ik bemoei me meestal niet met het uitzoeken van de slaapplek want in mijn optiek is de camping een slaapplek waar je overdag toch niet bent. We komen aan in Girasole Valdarno, een rijtje met vrolijke vlaggen wappert ons tegemoet. En de oprijlaan geeft al me een kriebel in mijn buik. Aangekomen bij de receptie, normaal de keukentafel bij de eigenaar of een kleine caravan, is hier mega. Als ik binnen stap moet ik via een console aangeven wat ik graag zou willen, ik kies voor online booking. Een bonnetje geeft aan nr 10034. Ik kijk verbaast naar mijn nummer. Ding dong, mijn nr verschijnt op een scherm balie 23. Ik slof er verbaast naar toe en tel het aantal balies en vergaap me aan alle mensen, het lawaai en de drukte….. Onze paspoorten  worden gescand, en ja nu komt ie….. we krijgen een bandje. Ik zeg gewoon een bandje. Het moet niet gekker worden. Ik kom hier voor mijn rust, een boekje lezen voor mijn hussie, effe plonzen in het zwembad. Maar lieve lezers het kan allemaal nog veel erger, let op. We krijgen de opdracht om buiten te wachten op Luca, die zal ons de plaats wijzen. Plaats wijzen???? Hallo ik kan best een kaartje lezen hoor, kom niet uit een ei. Jullie begrijpen dat mijn irritatie factor al wat aangetikt is. Lucca laat op zich wachten en een klein donderwolkje gaat zich ontwikkelen. Een golfkarretje gaat ons voor en neemt ons mee door een labyrint van eenrichting weggetjes, passeer zeker 3 restaurants, een winkel, een handvol bars en volk, heel veel volk. In de verte hoor ik kinderen gillen en komt er een vleug chloor mijn neus in. Nee denk ik neeeeeee waar ben ik beland. Ons plekkie is prima. De toiletten schoon en de douche is heerlijk. Op naar het zwembad effe plonzen en afkoelen. Daar aangekomen tel ik 5 glijbanen, 6 zwembaden, heel veel volk, gillende kids en heel veel ouders. Zal heel eerlijk zijn we hebben ons 3 dagen heerlijk vermaakt hier, lekker in de zon, boekjes lezen. Een ander fenomeen is dat de temperatuur die loopt op van 23 naar tegen de 30. Dat hadden we ons anders voorgesteld, juni in Toscane.

Onze volgende stop is een camping in zuid toscane. Een camping zoals we die fijn vinden, 20 plekjes, met een camping baas die samen met zijn vrouw loopt te redderen. Heerlijk. In de ochtend ga ik rennen terwijl Lian haar eerste vergadering voor Snowworld afwerkt. Maar zelfs om 9 uur in de ochtend is het al te warm. In de middag fietsen we naar het stadje maar dat is een soort van Sahara onderneming. Van terras naar terras.  Temperatuur is inmiddels 34 grd.

Dan op naar Rome, een stadcamping op 5 km afstand van het Vaticaan wat wil je nog meer. We kijken er erg naar uit, maar niet naar de temperaturen, morgen 37grd……..

Een Italiaanse hittegolf in juni.

antoine