Actief en anders: Winegums

Wij zijn al vaker in Italië geweest. Al best wel vaak trouwens, waardoor we ondertussen ook een hele sortering aan reisgidsjes hebben van allerlei gebieden. Omdat we natuurlijk niet wisten waar we allemaal terecht zouden komen, zijn die bijna allemaal mee. Ik zeg obijna. Want de capitoolgids Florence en Toscane bleef thuis… omdat we dachten… dát gaan we niet doen. Wel dus, maar dat zien we later. 

Wél mee is het ‘actief en anders’ boekje Toscane. Van deze serie hebben we er trouwens een heleboel. Van de ANWB. Allemaal met dezelfde opzet Helft van het boekje 3 auto-rondritten door de streek met beknopte beschrijving van plaatsjes, andere helft wandel- en fietsroutes. Precies iets voor ons dus. 

Omdat we al eerder in Toscane zijn geweest (nu de vierde keer) werd het in dit geval ‘Actief en hetzelfde’ dachten we. Een van de wandelingen die we uit dit boekje hebben gedaan kwam langs heel veel struiken met heel veel frambozen. Ready to eat. Wat we toen ook gedaan hebben, want frambozen zijn écht mijn favoriet! Dát wilden we nog wel een keer. Op basis van beknopte info vanuit het fotoplakboek thuis (dank Janneke) waren we ervan overtuigd dat dít de wandeling was. Vanaf kasteel Brolio een wandeling door de wijnvelden er omheen. Een kilometer of 10 met 300 meter hoogteverschil… dat is te doen met 30 graden.

Maar je snapt het al… dáchten we. Toen we even onderweg waren en echt níets ons bekend voorkwam wisten we het. Dít is de bedoelde wandeling niet. Toch ‘actief en anders’ dus. Het eerste deel van de route gaat soepel en leidt naar een chic hotel in een gehucht dat ondertussen helemaal door het hotel wordt ingenomen. Bijna dan…. Want de bramenstruiken onderweg… die zijn van niemand… denken we… Antoine houdt enorm van bramen, maar twijfelt of ze wel zullen smaken, omdat ze nog klein zijn en niet zo sappig. Ik proef er toch een… en dan… de smaak van winegums… die donker-rode…. Een heel intense bramensmaak. Gewoon minder vocht hier, dus minder sappig, maar méér zon, dus véél intenser van smaak. Antoine plukt er op los en het plastic zakje waar de mondkapjes in zitten/zaten doet goede dienst als bakje… voor onderweg 🤣

Na een tussenstop voor een luxe koffie verandert het parcours. Geen idee of het komt door de expansiedrift van het hotel, maar de in ons boekje beschreven paden zijn er nog wel, maar er staan hekken voor… hier en daar zelfs met schrikdraad. Dat is minder grappig, maar gelukkig zien we al snel een doorgang waar de tractor door moet…  klein stukkie om, geen probleem. Bij het vierde hek dat we overklimmen is er ook geen pad waar het zou moeten zijn. Of niet meer.

Zoals ook wij, is dit boekje ook niet meer één van de jongste… 2e druk, 2001 🤣🤣. Meestal geen probleem, omdat het vaak routes zijn die zijn uitgezet met kleurmarkeringen, maar als dat niet is, zoals nu, dan dit… Gelukkig gaan we met de tijd mee, Antoine vooral, eerlijke gezegd en maps-for-me helpt. Antoine vindt een ander pad, wel wat om, maar dat is dan maar zo. Één hek komen we nog tegen. Maar dat blijkt later de erfgrens te zijn van een ‘het-roer-om-opknapper’ waar in dit geval een puin-machine om was. Een mooie gelegenheid voor Antoine iets terug te doen voor de aardige Italiaanse bevolking, die ons ook vanochtend nog hielp bij een onverwachte wegafsluiting. Hij helpt mee het ding weer rechtop te zetten.

Nadat we de weg weer op lopen, is het oorspronkelijke pad weer gevonden. Conclusie: actief en inderdaad anders! 

Ciao tutti! Lian