“Great” American historie

“Great” American historie

Ik loop de hele dag al na te denken wat voor titel ga ik dit stukje geven… maar deze geeft wel weer welke boodschap ik wil brengen. Zoals eerder gezegd de eerste dagen effe bij komen en afschakelen. Lian was sowieso nog de hele maand bezig, en bij mij ijlt het altijd een paar weken na.

Gister en eergister een heerlijke dag aan het strand, beetje hardlopen, maar vooral zon zee en strand. En zal het maar eerlijk opbiechten, en slapen, veel slapen. Vandaag onze eerste echte doedag. Op de een of andere manier heb ik een rare vage interesse voor de eerste en tweede wereld oorlog. Al heel veel over gelezen en gezien. Zo heb ik ook altijd een soort van kriebel als ik in de buurt kom van een olympisch station. Vandaag heb ik een ding van mijn lijst kunnen afvinken, een bezoek aan Pearl harbour, check.

Pearl habour ligt ongeveer 11 km van on hotel, gezien de hitte vonden we wandelen geen goede optie, de fiets dan? Maar in een land waar weels nr 1 zijn en de automobilisten van fietsers niets  begrijpen, en niet onbelangrijk fitsen niet te huur of te leen zijn, leek ons leuk om met het openbaar vervoer te gaan reizen, uurtje in de bus, nog wat van de omgeving zien, en vooral de locals zien en beleven. Ook geeft het ruimte voor bijzondere ontmoetingen, maar daarover straks meer.

Het pearl habour bezoekers centrum, een rondleiding op de Missouri, het slagschip waarop op de Japanse capitulatie is getekend. Een bezoek aan de Bowfinn, een onderzeeër met museum en natuurlijk de USS Arizona memorial. Ja ik heb de film pearl Habour gezien en ja heb ik de boeken van de aanleiding en werkelijke aanval  gelezen. Maar daar zijn de Pearl overkijken vanaf een heuveltop en het dan zien, de begraafplaats waar alle 4200 militaire zijn begraven die binnen 3 uur zijn gesneuveld, op de Missouri staan, een schip van 300m lang en 40 meter breed, met kanonnen waar mee je bijna een fiat 500 afschiet. Dan voel je je klein en nietig. En nee ik ga niet mee in Amerikaanse sentimenten, van “pirde runs deep” of “We have but one flag, one country; let us stand together”, maar dit is heavy shit. 7 dagen na de aanval wordt het eerste Japanse oorlogsschip al getorpedeerd, na 12 weken vallen de eerste bommen op Tokio. Amerika is veerkrachtig en vindingrijk maar daarnaast een land van enorme tegenstelingen.

Ik ontmoet vandaag de S3, een luitenant kolonel van de 3th Amered division, de komende weken hier voor “War Games”. Een super realistische vent, die snapt hoe de wereld tegen Amerika aankijkt, maar ook hartstochtelijk verteld over zijn missies en tours. Of de gids met op zijn pet retired army, wat hem nog enigszins wat lol in het leven geeft, want met twee manden diensttijd volledig mislukt in de ogen van de gemiddelde Amerikaan, probeert hij nu als gids zijn schuld af te kopen. Maar ook de vele homeless die we zien en tegen komen, hartverscheurend, met ongetwijfeld hun eigen verhaal, waar of niet waar. De vele politie die we zien en helaas ook acteert.

De Amerikanen, en dat is oud nieuws, zijn een behoorlijk zelf ingenomen, nationalistisch, vreemd volkje, waar als je een baan hebt, geld hebt, werkt en je binnen de erg nauwe banen leeft die men stelt, dat je pas dan veen plaats verdiend in hun maatschappij. Ga je buiten de gebaande paden, dan is er voor jouw geen ruimte.

Conclusie: America is GREAT, in a many kind off things.