Lupo

Lupo 

We hebben het er al jaren over en elke keer weten we wel een excuus te verzinnen om het vooral niet te doen. Te groot, te zwaar, onhandig, elke keer opruimen, geen auto bij de hand. En ga zo maar door. Waar hebben we het over? Een camper huren om het eens te proberen... zou het wat voor ons zijn? Maar vorig jaar na een echte Hollandse zomer, zodat alles in de tent weer eens lekker klef & vochtig & koud was. je voor 8 uur de tent in moest, en je toch een paar dagen een binnen activiteit moest verzinnen om niet de hele dag in je voortentje te zitten. Aan het einde van de drie weken, keken we elkaar aan en bedachten ons dat kamperen met de tent zijn langste tijd gehad had. Zeker toen op de laatste camping de tent het ook nog begaf. Een dikke vette scheur in het tentzeil. Met duct-tape repareer je alles natuurlijk , maar ja waar komt de volgende scheur? Dus met de vraag naar huis...hoe gaat onze volgende vakantie eruit zien.  Thuis de boel toch maar gerepareerd en schoongemaakt en weggelegd als een soort van “ dan hebben we in elk geval iets” optie. Na de vakantie begon bij mij het jaar sabbatical door mijn hoofd te borrelen. En begonnen de contouren te ontstaan voor New Zeeland en Japan en daarna 3 maanden Italië (met een camper!) Onze beide opdrachten zouden eind van het jaar daarop aflopen, dus begon de plannenmakerij. En in november vorig jaar een camper gekocht want drie maanden huur was meer dan de afschrijving, lieten we ons vertellen en ook met het idee.... als het niet bevalt, verkopen we um gewoon weer. 

En nu zijn we na 2,5 maanden Amerika, al weer 1,5 week onderweg met onze camper. Alles ligt nu zo ongeveer op zijn plaats en hebben het helemaal naar ons zin! Er is nog 1 ding wat we nog niet onder de knie hebben. Bijvoorbeeld: vandaag parkeer ik de bus in bij de Lidl en ben er echt van overtuigd dat ik zowat tegen de gevel aan sta… maar heb ik nog zeker 1 meter over. Lian haalt de woede van menig Fransman op haar hals door midden op de weg te blijven rijden, terwijl er nog zeker 1 meter ruimte is langs de kant van de weg. Of het kaartje pakken bij het tolpoortjes waar we steevast te ver vandaan staan. Of het inschatten waar we de bus wegzetten op de camping, dan is plek vet te groot of past het juist never en nooit nie. Maar andersom kan ook, ik heb denk al zeker 100x mijn hoofd gestoten, en is Lian gister bij het afdalen uit het bed half geknikkerd. En laten we het dan vooral niet over 50 tinten grijs hebben, want daarbij ontstaat er reuze mikado in de bus. 

Kortom, we hebben het prima naar ons zin, maar we hebben wel last van het lupo gevoel. Voor de diegene die dat gevoel niet kennen, kijk de volgende filmpjes. 

https://youtu.be/5d8d7GTbb1s

https://youtu.be/iLTaFmJVixo

Antoine