Boottochtje

Boottochtje 

Gisteren na aankomst een plan gemaakt voor de komende dagen, nou een plan meer een lijst van wat we graag zouden willen. Een boottochtje leek ons wel gaaf, 30% van de het eiland is namelijk van een of andere rijke stink americana, die dan ook niet wil dat iets op zijn land gebeurt, geen wegen, geen ontwikkeling, geen leger en zelf geen hotels, dat laatste spreekt me trouwens wel aan. Het gaat zelfs zo ver dat een rondweg op het eiland niet eens mogelijk is. En met dat boottochtje zien we de kust, die vet mooi is, en anders neverennooitnie. Holly is de lady to speak to. En de enige optie is morgenvroeg, check in 0700 uur, met een uur rijden, opstaan etc is dat half zes de wekker…… godmejaar das toch nie normaal. Maar… gas erop we leven maar 1 keer.

Heel eerlijk hebben we niet echt veel aandacht besteed aan de folder, een boottocht is een boottocht toch……

De dame achter de balie is een prototype  amerikaanse, echt te erg voor woorden. Ze kan ons met alles helpen, als we maar betalen. Windjack, hoesje telefoon noem het maar op. Er staan 5 enorme kannen met gratis koffie klaar, Lian helemaal blij, en ik vraag vriendelijk, hebt ook een kopke warm water of thee, nee!!! Maar ik kan je wel water verkopen…. Nou ja, grrrrrr en dat om 0700 uur. Ik wilde er eerst op in gaan maar ik dacht laat maar. Nu zou een vernietigende buurman Ruud blik wel op zijn plaats geweest zijn.

Dan op naar de “boot”, een groot uitgevallen rubberboot die ik vroeger zelf had, maar dan met twee van die over de top, veel te grote, monsterale, kijk mij nu eens aanhang motoren. En ja natuurlijk de onvermijdelijke safety instruction, en effe tekenen dat ik ze niet mag aanklagen als ik verzuip. We mogen op het randje gaan zitten en off we go. We kiezen het ruime sop, het gaat kalm de haven uit, de beide motoren maken een rustig pruttelend geluid, wat ik wel netjes vind want de hele dag vis an die schreeuwende misbaksels aan mijn hoofd nou nie echt top.

Als we het havenhoofd geslecht hebben vraagt de bootcaptain of we okay zijn, ik dacht neeeeee gaat het zo’n dag worden, dat we elke vijf minuten de vraag krijgen of we okay zijn of we wat willen drinken…… iedereen steekt zijn duim op. Great zegt hij met een grijs, en roept naar zijn bootsmaatje, fire up the power converters, en wat er dan gebeurt……., mijn god de boot beweegt en schudt, en rookt en er gebeurt, ….. niets. Ik hoor nog net game set and match, en dan…… een kolk achter de boot waar je met gemak de Titanic in kan laten verdwijnen, en de boot spuit vooruit, harder, en nog harder, we raken het water niet eens meer we vliegen, dit is geen boottocht dit is een adventure ride. Lian grijnst achter me en schreeuwt GAAAAAAAAAF!!!!!

Enfin 6 uur later drijven we haven weer binnen, met als resultaat, 3 walvissen, een school dolfijnen, zee schilpadden, prachtige vergezichten en een snorkel plek met honderden soorten vissen. Ik zeg… dag geslaagd!

Op de weg terug rijden we als verkenning langs de de Hawaii grand canyon, ook hier worden we getraceerd op mooie plaatjes. En mooie ideeën voor wat wandelingen die we hier zondag of maandag gaan maken. Na een koffie en icetea, rijden we naar beneden en staat er een oud baasje te liften. De lifter, zou een mooie titel zijn een boek, wat je over deze man zeker kan schrijven.

Hij stapt in en begint met praten en houdt pas op als we beneden staan. Hij spreekt zich bij elke zin tegen en als ik nog moet meemaken wat hij heeft mee gemaakt dan heb ik aan drie mensenlevens nog niet genoeg. Van koffie drinken met Marc Zuckerberg, naar het roken van paddelstoelen en al zijn reizen die hij al heeft gemaakt, en oja hij is ook world famous voor zijn schilderijen. Dat je het maar weet. Het doel was inkopen doen in het dorp, en met de fiets vannacht weer terug omhoog,…. Als we keren zien we hem staan bij de bushalte, heerlijk totaal verknipt die man.

antoine