Het perfecte terrasje

We zijn wat ouderwets denk ik. We hebben namelijk een stapeltje reisgidsjes bij ons van de streken waar we in Italië doorheen rijden. Dat lijkt niet meer van deze (internet)tijd, maar het is leuk er doorheen te bladeren, wat diagonaal te lezen en er dan wat ideeën uit op te doen voor restaurant, camping of dagtrip. Soms leidt het tot teleurstelling… het echte Italiaanse slowcooking restaurant dat in dit dorp stond aangegeven is ondertussen overwoekerd door onkruid zagen we donderdagavond toen we er met de fiets heen togen… dan maar een pizzatje op de camping, direct uit de houtoven, ook heerlijk. Gelukkig maar, want voor de attente bediening hoef je hier niet te gaan zitten… zeker niet als het aan het zoontje van de baas ligt die op het terras loopt (we weten het niet zeker, maar zo gedraagt hij zich) en vanalles doet, behalve klanten vriendelijk te woord staan en tafels afruimen….de rest doet echt z’n best….

Óók een tip uit het boekje: een biologische mozzarella boerderij. Dichtbij dus we fietsen er naartoe door het vroegere moerasland op ons gemak. Tussenstopje voor een heerlijke koffie… met een superaardige barvrouw die een beetje Frans kan en dat graag wil oefenen… superlief…. En lokale prijzen in lokale cafeetjes met lokale oudjes die er een soort lokale hangplek van maken….

Hoe anders de mozarellaboerderij… niets lokaals of kneuterigs aan… bússen staan er! En ríj́en… door het raam kan je het proces van maken zien, nadat we een kijkje hebben genomen bij de buffels… laten we zeggen dat onze Partij voor de Dieren hier wel kamervragen over zou stellen…. Snel weer weg dus….

Na een drank-tussenstop bij ‘Je m’appelle Monique’ fietsen we door. Jullie denken wellicht dat we drankorgels (geworden?) zijn, maar het is hier zo warm (smorgens om 9:00 al tegen de 30 graden) dat als je ook maar iéts doet (denk aan bijvoorbeeld tanden poetsen), je al het idee hebt dat je naderhand de vochtbalans moet terugbrengen…. Niet normaal. We drinken ons dus suf, zonder dat toiletbezoeken nodig zijn. In deze hitte (zeker overdag) alcohol dus echt met mate…

We fietsen terug via de tempels en landen daar op een terras van een tentje waar we eerder al een heerlijk ijsje aten. Ik kan je zeggen, dit was echt Het Perfecte Terrasje voor ons. Lebbis heeft daar eens een mooie bijdrage over gemaakt (als je die niet kent, echt even opzoeken op YouTube). We kregen een tafel in de schaduw, met een beetje wind, uitzicht op de tempels en voor we gingen zitten werd de tafel nog even schoongemaakt én ook afgedroogd. Zoals het hoort, zou Lebbis zeggen. Flesje water, twee heerlijk koele glazen heerlijke dieprode wijn en de allerlekkerste caprese (tomaat, mozzarella, basilicum en olie) die ik ooit gegeten heb. Daarna geniet ik van een heerlijke lasagne en Antoine van cannelloni met ricotta en spinazie. Ook superlekker… Een overheerlijk ijsje (chocolade en framboos voor mij en amarene voor Antoine) daarna als toetje en als sluitstuk een écht Italiaanse espresso voor mij. Geserveerd onder een dekseltje om hem te beschermen op zijn reis van het apparaat naar onze tafel… Alles van het begin tot het einde met een glimlach van de serveerster die geduldig ons Italiaans aanhoort, het probeert te begrijpen en met deze overheerlijke gerechten komt aanzetten…. En natuurlijk uiteindelijk de rekening…. €50 voor dit hele programma…. La vita e bella!

ciao tutti!

Ps: het perfecte terrasje kan je ook anders uitleggen… onze ‘campingburen’ aan de voor- en zijkant zijn hun zomervakantieplek aan het inrichten… al twee dagen lang… met veel bouwsels én afzetting… mét hekje! Dáár zit zeker ook nog een verhaal in :-)