Die nacht

Die nacht

Ik Gaius Marius, oud legionair, heb 8 jaar lang samen met Keizer Titus Flavius Vespasianus In 43 n.Chr met Legio II Augusta deelgenomen aan de Romeinse invasie van Britannia en daarna diverse veldslagen daar om die koppige Engelsen er onder te krijgen. Het waren bloedige jaren, en ik heb vele opstandelingen aan mijn zwaard geregen. Na 16 zware jaren mocht ik eervol het legioen verlaten als een centuri, en als bevelvoerder van 10 contubernia, kreeg ik een forse premie en een stuk land in het zuiden van Italië. In Pompeï. De kleine stad aan de kust is een geweldige plaats, aan de zee. Ik besluit daar om een grote wijngaard te planten, want wijn wordt er altijd gedronken. De 10 slaven, die ik kreeg uit de buit van onze laatste veldslag, doen het goed. Ik probeer ze goed te behandelen zodat ze gezond blijven en niet gaan vluchten. Nu 10 jaar later, ben ik een succesvol zakenman. Het leven lacht me toe, en ik ben een graag geziene gast op feesten en in het badhuis. Op een ochtend ga ik naar de handelaar voor bouwmaterialen, want ik wil mijn villa uitbreiden. Onderweg stop ik bij de tempel om wat te offeren bij Apollo. Dan gaat de grond beven en schudden, en vallen stukken steen naar beneden. Het duurt een hele tijd, gillende mensen om me heen die allemaal een veilige plaats zoeken.  Ik blijf op het Forum, geen idee waarom, maar het is een veilige open plek waarbij geen stenen op me kunnen vallen.

Als het schudden en beven ophoudt, maak ik een ronde door de stad… volop schade overal. Hoe zou het bij mij zijn vraag ik me af. Snel spoed ik naar mijn ruime villa. Iedereen heeft de klap overleeft. En de schade valt me alles mee, en ik was toch van plan het een en ander te verbouwen. Een geluk bij een ongeluk. De weken erna is de stad in rep en roer om de schade te herstellen. Zelf doneer ik een nieuwe zuil bij de tempel van Apollo. Het leven herneemt zijn loop en de aardbeving is weer vergeten. Tot op een dag dat de aarde weer zo gaat trillen en beven. De ellende van toen is hetzelfde als nu, veel schade en de mensen zijn angstig. Ik besluit de stad te verlaten en buiten de stad te gaan wonen. Het aantal bevingen en schokken neemt in de loop van de jaren toen, en inmiddels zijn we er aan gewend. Totdat op een avond de schokken en trillingen veel langer duren dan normaal. Het is dan het jaar 79 na Christus, 24 augustus. Het is een prachtige dag, de druiven kunnen binnen enkele weken geoogst gaan worden. Het beloofd een goed jaar te worden. Mijn vrouw en kinderen sluiten aan bij de tafel waar we gaan genieten van een mooie maaltijd. We kijken uit over de heuvels met daarachter de berg, de Vesuvius. Lijkt het of de berg in brand staat? Mijn zoon staart met me mee, de berg rookt inderdaad. En weer begint de aarde te schudden en te beven. Nog heftiger dan voorheen, we lopen het veld in, we zijn bang, bang voor het instorten van de muren, bang voor de toorn van de goden. Dan zien we de pluimen veranderen in rookwolken. De zon wordt verduisterd door de wolken rook. Is dit onze straf voor ons losbandig leven, is dit de toorn van de goden? En dan…. een enorme knal en enorme vlammen komen de berg uit. En nog luider worden de knallen, de rook is dik en ademen is niet meer te doen. De lucht is warm, zelfs heet. Ook vallen er hete dingen om ons heen. Onze huid brandt. De hete as verbrandt alles in luttele minuten. Zo ook de lichamen van Gaius Marius en zijn familie. In een paar uur tijd worden de steden Pompeï en Herculaneum bedolven onder asregens, brokken steen, lava en modderstromen. De meeste inwoners werden verrast en een aantal zijn ook zo terug gevonden.

Woensdag hebben we een hele dag door Pompeï gelopen en vandaag na een bezoek aan de krater van de Vesuvius zijn we ook nog door Herculaneum gelopen. Hier krijg je echt een geweldig beeld hoe het hier ooit geweest moet zijn. We zijn allebei een beetje stil en onder de indruk.

Antoine