Horloge

Na 101 nachten, die we doorbrachten op 38 plekken, waarvan 35 campings, 2 hotels en een 'homestay', slapen we sinds zondagavond weer in ons eigen bed op de Voorweiden. De plek die Janneke en Nick voor ons heerlijk warm hebben gehouden, zodat we hier geen zorgen over hadden.

We reden vanaf Hemelvaartsdag 7511 kilometer met ons hussie. Los van de kleine tripjes naar de bakker en het restaurant, fietsten we ook nog 248 kilometer en crossten we net zoveel kilometers op een Vespa door de Chianti en langs de Amalfikust. De bergschoenen waren ook niet voor niets mee en hebben na 162 kilometer nu ook even rust.

Van begin tot einde boven de 30 graden en in veel gevallen zelfs boven de 35. Alle dagen Flip-flops (al was het maar om te douchen). Echt maar twéé avonden de trui aan en twéé andere avonden zelfs het donzen ‘tussenjasje’… op 1400 meter hoogte is korte mouwen écht te koud 😊.

Drie flesjes deet, want muggen zijn er ook in Italië in overvloed en één moscamepper (vliegenmepper). Die in Italië moeilijk te krijgen was, waardoor vliegen en wespen er al bang van werden als ze het zagen. Toch waren de muggen de reden dat 's avonds toch af en toe de lange broek frisse lucht kreeg.

Ik weet niet hoeveel pasta we gegeten hebben, maar laten we zeggen ‘voldoende voor de komende tijd’. We proefden, kochten en dronken wijn uit alle gebieden waar we doorkwamen. Rosé, wit en rood van allerlei druiven en op allerlei manieren gerijpt en gebotteld. Van allerlei prijsklassen trouwens ook… van €45 per fles direct bij de boer tot lager dan de huidige dieselprijs bij echte ‘wijn-tankstations’. Ontelbaar veel liters water dronken we trouwens ook om niet uit te drogen.

Het was in één woord: fantastisch. Mooie, leuke en bijzondere dingen gezien en gedaan. Met minder hoogtepunten of spectaculaire belevenissen dan in Hawaii en Amerika, maar toch een bijzondere tijd. De Italianen beter te leren kennen en meer te snappen van hun passie voor het leven, die hoe zuidelijker je komt, ook temperamentvoller wordt. En te proeven aan dé levenskunst van dit volk: ‘Il dolce far niente’… het heerlijke niets doen.

Langzaam komen we terug in het gewone leven…. Ik heb mijn horloge maar weer afgestoft….het wordt weer tijd ons aan de tijd te houden….

Dit is ook het laatste wat we hier plaatsen. We willen jullie bedanken voor het lezen van onze verhalen en de reacties die we kregen.

We gaan jullie snel weer live zien. Leuk! We verheugen ons erop te horen hoe het jullie de afgelopen tijd is vergaan.... onze verhalen kennen jullie :-)

Groetjes, ook namens Antoine, Lian